EZB - Historia

Historia
Pod koniec XIX
wieku w Szwajcarii
działała przy najliczniejszym
Kościele Ewangelicko
– Reformowanym organizacja
charytatywna pn.Błękitny
Krzyż. Była nastawiona
szczególnie na niesienie
pomocy duchownej
i materialnej alkoholikom
i ich rodzinom.
W zasięgu jej działania
znajdowali się przede
wszystkim ubodzy
rolnicy z gór, głównie
w kantonie Bern,
którzy przepijali
ciężko zarobione
pieniądze w knajpach
doprowadzając swoje
rodziny do nędzy.
Jednym z pracowników
Błękitnego Krzyża
był Fritz Berger.
W roku 1899 doznał
on nawrócenia od
Boga i nowonarodzenia
oraz uwolniony został
od swoich grzechów
i od alkoholizmu.
W 1909 roku wraz
z przyjaciółmi założył
Ewangeliczny Związek
Braterski. Na ewangelizacjach
głosił wyzwolenie
od grzechów i pełne
zwycięstwo Chrystusowe
w życiu chrześcijan.
Zachęcał wszystkich
do studiowania Biblii
i naśladowania Jezusa
Chrystusa. Pierwsze
nabożeństwa odbywały
się wyłącznie w
domach prywatnych,
a duże ewangelizacje
w wynajętych salach.
Z biegiem czasu
zaczęto budować
lub też nabywać
domy Domy Modlitwy
powstających zborów.
Największy Dom Modlitwy
w Szwajcarii znajduje
się w Stefisburgu
w kantonie Bern
i może pomieścić
około 5 tysięcy
osób. Podczas konferencji,
które odbywają się
w lipcu stawiane
są dodatkowo duże
namioty. Ewangeliczny
Związek Braterski
szybko rozrastał
się na inne kantony,
w końcu objął całą
Szwajcarię, a w
latach 30-tych również
Niemcy Południowe.
Poza Szwajcarią,
Zbory Ewangelicznego
Związku Braterskiego
znajdują się w Anglii,
Niemczech, Austrii,
Rumunii, Australii,
Ameryce Południowej,
Afryce i Kanadzie.
Od 1954 roku głównym
terenem pracy Misyjnej
jest Nowa Gwinea,
gdzie w sumie wyjechało
setki misjonarzy
z rodzinami, zorganizowano
tam ośrodki medyczne,
szkoły i prowadzone
są inne działania
charytatywne, lecz
przede wszystkim
ewangelizacyjne
co zaowocowało setkami
powstałych Zborów.
W chwili obecnej
Ewangeliczny Kościół
Braterski w Papui
Nowej Gwinei jest
samodzielny i przerósł
zarówno ilością
Zborów jak też wierzących
swój macierzysty
w Szwajcarii. Mimo
to nadal pracują
tam misjonarze nad
zakładaniem nowych
Zborów, prowadzeniem
Szkoły Biblijnej,
która wychowała
wielu braci do pracy
ewangelizacyjnej.
Zbory Nowogwinejskie
posiadają kilkuset
już swoich etatowych
pracowników. Misjonarzy
przygotowuje stacjonarna
Szkoła biblijna
w siedzibie Ewangelicznego
Związku Braterskiego
w miejscowości Herblingen
niedaleko Berna,
zaś praktykę niezbędnego
języka angielskiego
odbywają studenci
w Londynie we własnym
centrum misyjnym.
W Polsce założycielem
był kaznodzieja
Zjednoczonego Kościoła
Ewangelicznego,
Ludwik Skworcz.
W 1981 roku przebywał
w Locarno, w Szwajcarii.
Został tam skierowany
przez Radę Zjednoczonego
Kościoła Ewangelicznego
na wypoczynek po
przebytej i bardzo
wyniszczającej chorobie
wrzodowej żołądka
i dwunastnicy. Przebywał
w Sanatorium Światowej
Rady Kościołów.
Pojechał w zastępstwie
Prezb. Edmunda Zielińskiego,
ówczesnego przełożonego
II Zboru w Poznaniu,
a późniejszego Sekretarza
EZB i kaznodzieję
Zboru w Poznaniu.
W czasach komunistycznych
Pan Bóg dopomógł
w ciągu dwóch tygodni
załatwić wszystkie
formalności co graniczyło
z cudem. Pod koniec
pobytu skontaktował
się z rodziną, której
wyraził wdzięczność
za przysłaną paczkę.
Jak się okazało
byli oni wiernymi
Ewangelicznego Związku
Braterskiego. Ostatnie
dni pobytu w Szwajcarii
brat Skworcz spędził
u nich i był na
kilku nabożeństwach.
Krótko przed wprowadzeniem
stanu wojennego
skierowano do Polski
pierwszy transport
z pomocą charytatywną
z Ewangelicznego
Związku Braterskiego.
Przez kilka kolejnych
lat odwiedzał Szwajcarię
już nie na wypoczynek
lecz do pracy w
Domu opieki dla
nieuleczalnie chorych
w pobliżu kantonalnego
miasta Aarau. Za
zarobione pieniądze
i dzięki pomocy
brata J. Bochenka
z USA zakupił w
Szczecinku część
nieruchomości, która
później została
zakupiona w całości
i przystosowana
do funkcji siedziby
Ewangelicznego Związku
Braterskiego oraz
na Dom Modlitwy
dla miejscowego
Zboru. W międzyczasie
założył na Pomorzu
Zachodnim kilka
zborów. W 1986 roku
wraz ze współpracownikami
złożył wniosek w
Urzędzie d/s Wyznań
o zarejestrowanie
Ewangelicznego Związku
Braterskiego. 12
listopada 1987 roku
uzyskano zgodę na
oficjalne prowadzenie
działalności ewangelicznej
na terenie całego
kraju. Ewangeliczny
Związek Braterski
zakupił kilka domów
Modlitwy, m.in.
w Białogardzie,
Poznaniu, Barwicach,
Turku i w Kołobrzegu.
Ten ostatni pełni
w okresie ferii
szkolnych funkcję
Domu Wczasowo-Wypoczynkowego
dla Dzieci i Młodzieży.
Ewangeliczny Związek
Braterski wielokrotnie
wspierał pomocą
różne organizacje
charytatywne przekazując
im otrzymaną w darze
odzież. Również
sam dostarczał ją
szkołom i szpitalom.
W latach 90-tych
szczególnie intensywnie
pracowano w Ośrodkach
Monarowskich, wśród
bezdomnych alkoholików,
a także osób zwolnionych
z zakładów karnych
co zostało docenione
przez władze dawnego
woj. koszalińskiego
w szczególny sposób
przyznając medal
zasłużonym dla województwa
koszalińskiego.
Praktyka nabrana
w Ośrodkach Monaru,
które zostały przeniesione
do innych województw,
została wykorzystana
od 2003 roku w Zakładach
Karnych, gdzie pracuje
kilku ewangelistów.
Ponadto jest kontynuowana
praca w Ośrodkach
Monaru. Osiągają
dobre wyniki pracy,
dlatego w najbliższym
czasie chcą swoją
działalność przenieść
na inne ośrodki.
Ewangeliczny Związek
Braterski zajmuje
się rozpowszechnianiem
literatury, zwłaszcza
Biblii, której w
latach 1987 – 1992
rozpowszechniono
ponad 20 tys. egzemplarzy.
Prace organizuje
i dozuje Rada Starszych
wybierana z grona
Prezbiterów Ewangelicznego
Związku Braterskiego
co 5 lat, ona też
załatwia wszystkie
sprawy administracyjno
– gospodarcze w
terenie przez swych
przedstawicieli
lub Prezbiterów
Zborów, których
też powołuje na
podstawie Słowa
Bożego znajdując
do tej społecznej
służby uzdolnionych
Braci, których dokształca
się w Szkole Biblijnej
prowadzonej systemem
zaocznym. Od roku 2012 lokalne Zbory przyjęły nazwę Ewangeliczny Kościół Chrystusowy co Zostało zatwierdzone w Statucie przez Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji ( Natomiast nazwa całej społeczności pozostała niezmieniona ze względu na uznanie jakie posiada w społeczeństwie |